ادیان ابراهیمی یعنی دین اسلام، مسیحیت و یهودیت در بسیاری از عقاید و احکام عملی باهم قابل‌مقایسه هستند. مقایسۀ این ادیان در مسائل اعتقادی بیانگر اشتراکاتی است که حکایت از آسمانی بودن آنها می‌کند. عقاید و مسائل مشترکی که در آموزه‌های این ادیان وجود دارد در ادیان بشری و مکاتب فلسفی ادیان شرقی وجود ندارد؛ بنابراین یکی از وجوه امتیاز بین ادیان آسمانی و غیر آسمانی همین عقاید و اصول مشترک این ادیان است.
در این نوشتار به روش مطالعۀ کتابخانه‌ای موضوعاتی همچون زیارت قبور، شفاعت، توسل، تبرک و تقیه در ادیان ابراهیمی بررسی شده است. امروزه برخی از فرقه‌های اسلامی شبهاتی القا کرده‌اند و مدعی هستند که این عقاید با آموزه‌های ادیان آسمانی سنخیت نداشته و از فرهنگ مشرکان وارد جامعۀ اسلامی شده‌اند. در این نوشتار با مقایسه ادیان ابراهیمی ثابت می‌شود همان‌گونه که این ادیان در بسیاری از عقاید و آموزه‌های دیگر مانند توحید، معاد، نبوت و مسائل عبادی اشتراک دارند در این موضوعات نیز اختلافی بین آنها وجود ندارد و باور به این امور با آموزه‌های آسمانی در تضاد نیست؛ بلکه بیشتر آنها یا منشأ شرعی دارند و یا از آموزه‌های عقلی است که نمی‌توانند با آموزه‌های توحیدی اسلام منافات داشته باشند.
)