یکی از مباحث مهم در ادیان بزرگ به‌ویژه ادیان ابراهیمی، وجود دوره‌ای از تاریخ به نام آخرالزمان و باور به بازگشت منجی موعود است. ویژگی‌های رؤیایی که از آن دوران در کتب مقدس و سنت‌های ادیان ازجمله یهودیت، مسیحیت و اسلام ذکر شده، باعث اشتیاق فراوان پیروان ادیان برای درک آن دوران شده است؛ همین موضوع باعث شده تا افراد شیادی از این مسئله سوءاستفاده کرده و نسخۀ بدلی از منجی را به مردم ارائه کنند. علی‌محمد باب از کسانی است که با ادعای بابیت، فرقۀ بابیت را پایه‌گذاری کرد؛ فرقه‌ای که جای خود را به بهائیت به‌عنوان ناسخ بابیت داد. فرقۀ بهائیت با سیستم تشکیلاتی خاص خود نظیر دارالتبلیغ بین‌المللی، ایادی امرالله، هیئت‌های مشاوران قاره‌ای و هیئت‌های معاونت تلاش فراوانی برای جذب پیرو برای خود کرده که تلاش‌های آنان موفقیت چندانی نداشته است. از جنبۀ فقهی، تمامی مراجع شیعی حکم به کفر و نجاست پیروان این فرقۀ جعلی داده‌اند.
ضدیت با اسلام و انقلاب اسلامی و ارتباط تنگاتنگ با قدرت‌های استعماری به‌ویژه آمریکا، انگلیس و اسرائیل دو ویژگی بارز این فرقه است که در این‌راستا ضمن دشمنی با تشیع و تلاش سازمان‌یافته در جهت تضعیف آموزۀ مهدویت، در جهت پیشبرد اهداف فرقه‌ای خود و جذب مخاطب بهره می‌برند.
)