یکی از مهمترین عوامل فساد ایمان و موانع شکلگیری عمل صالح، وجود «شبهه» است، که میتواند زمینهساز کفر عملی و نظری گردد؛ ازاینرو، شبهه در کلام علوی، یکی از زیربناهای کفر معرفی شده است. تفکیک پرسش و شبهه از نظر اهداف، انگیزهها، نتایج و همچنین راهبردهای واکنش به آن متفاوت است. در شبههافکنی، راهبردهای گوناگونی اعمال میشود که آشنایی با این راهبردها، برای مقابله با آن ضروری است. مغالطههای ذاتی و عرضی، از مهمترین راهبردهای شبههسازی و شبههافکنی در قالبهای مختلف، از جمله: نوشتاری، گفتاری، هنری و رفتاری است. نویسنده بعد از بررسی ماهیت شبهه و لزوم تفکیک آن از سؤال به ارکان شبهه پرداخته و در آخر به اهداف و نتایج شبهه اشاره مفصل دارد. از اینرو، نگارنده فهم شبهه و شناخت منبع آن و پاسخ به آن را ضروری بر شمرد.