ازجمله دغدغه‌های جدی دینداران، مسئلۀ مرزها و بایسته‌ها‌ی آسیب‌شناسی عزاداری است، به نحو کلی می‌توان گفت اساساً دینداری به‌طورجدی به آسیب‌شناسی گره می‌خورد؛ ازاین‌جهت که انسان باید دائماً مراقبت کند که آیا در مسیر اصلی حرکت می‌کند؟ آسیب‌شناسی یعنی مبادا ما از مسیری که می‌‌خواهیم دین را تحقق بخشیم فاصله گرفته باشیم و کم‌کم با ایجاد این فاصله، اگر متوجه نباشیم، از مسیر اصلی دور شویم. آسیب‌شناسی در این بستر پیدا می‌شود، درواقع فضای نقد و انتقادپذیری که امروزه مطرح است یک وجه آن نیز همین بحث است که ما آسیب‌های مسیرمان را بشناسیم و از آن آسیب‌ها اجتناب کنیم.
)