بحث شرور و رابطۀ آن با وجود و صفات خدا، از مسائل مهمی است که ذهن متفکران را همواره به خود مشغول داشته است. در حال حاضر که جوامع بشری گرفتار بیماری کرونا است، رابطه شر و دعا در جامعۀ جهانی بهطور عموم و در جوامع ایمانی بهطور خصوص، دارای اهمیت است. امروزه سؤالاتی ـ مانند اینکه آیا در جامعۀ کنونی با پیشرفت علم و تکنولوژی دیگر نیازی به دعا برای درمان بیماریها هست؟ آیا دعا جایگزین مداوای مادی بیماری میشود؟ ـ مطرح است. مقاله پیشرو بر این باور است که سنت الهی، بر درمان بیماریها به وسیلۀ داروهای طبیعی است و عدم رجوع به آن، نشانۀ عدم عقلانیت است؛ اما دعا نیز با فراهم بودن جمیع شرائط در درمان برخی بیماریها مؤثر است و این تأثیر در راستای قانون اسباب و مسببات و از سنن دیگر الهی در درمان بیماریها است. علاوه بر این کارکردهای دیگری برای دعا مانند در امان بودن از وسوسههای شیطان، کسب آرامش، امید به زندگی و تقویت سیستم ایمنی بدن، وجود دارد.