صلح» و «همزیستی مسالمتآمیز» اصل اساسی در پیوند زندگی اجتماعی بوده و نقش مهمی در تأمین امنیت و آسایش اجتماعی و توفیق دست‌یابی به موفقیت‌ها و پیشرفت‌های فردی و اجتماعی دارد. در آیات قرآن کریم و سیره پیشوایان دین بر رعایت این دو اصل در روابط میان ملتها و توده مردم، بخصوص اقلیتها، تأکید شده است. مدارا و همزیستی مسالمتآمیز با همنوعان بر مبنای اصل کرامت ذاتی انسان از اصول اساسی اسلام بهشمار میآید؛ در مقابل، جنگ و خشونت، قابل تحسین نبوده و در اسلام بکارگیری آن تنها در شرایط خاص مجاز میباشد. این درحالی است که رفتارهای خشونتآمیز برخی مسلمانان و گروههای منتسب به اسلام، باعث ارائه تصویری خشن از اسلام گردیده است. در این نوشتار با توجه به آیات قرآن کریم و سیره پیشوایان دین، دیدگاه اسلام درباره «صلح» و «همزیستی مسالمتآمیز» تبیین می‌گردد، تا ثابت شود که دین اسلام دین رحمت و عطوفت است و رفتارهای خشونتآمیز برخی مسلمانان ناشی از فهم ناقص و نادرست آنان از اسلام و آموزههای اسلامی است و ربطی به رهنمودهای اصیل اسلام ندارد.
)