در رابطه با آنچه که اشاره کردید، شواهد مختلفی، هم در آیات و روایات و هم در سیرۀ عملی معصومین علیهم السلام میبینیم، حکایت از این دارد که نگاه به کار، تلاش و اشتغال در مجموع نگاه مثبتی است. یعنی اصل اولی بر این است و به جدّ این را تاکید میکنند. آیاتی مثل «لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ» (بقره، 286)، یا «وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ» (بقره، 228)، یا چیزهایی از این قبیل، و عموماتی که به کار و اشتغال دعوت میکند و اینکه خداوند فرد بیکار را دوست ندارد - که معمولاً اعم از مرد و زن می‌باشد، یعنی اختصاص به مردان ندارد بلکه زنان را هم شامل میشود - مواردی هستند که به صورت کلی میتوانیم نگاه مثبت و تایید اسلام را نسبت به اصل اشتغال و اصل کار کردن و تلاش برای همین زندگی دنیایی به دست بیاوریم.
)