مسئلۀ عصمت یکی از مهمترین مؤلفهها در عرصۀ هدایتگری به شمار میآید. مذهب شیعه همانطور که قائل به عصمت انبیا و ائمۀ اطهار(ع) است به عصمت حضـرت فاطمه(س) نیز باور دارد؛ متأسفانه بر اثر رخدادهایی که بعد از رحلت پیامبراعظم(ص) پدید آمد، مسیر امامت منحرف شد. برخی از دیرباز نسبت به عصمت ائمه(ع) و حضـرت فاطمه(س) شبهاتی را وارد کردهاند. ازجمله گزارشهایی که منشأ این شبهه شده میتوان به این موارد اشاره کرد: «حضرت زهرا(س) هنگامی که امامﺣﺴﻴﻦ(ع) را باردار بود و نیز موقع تولدش از طفل درونش ابراز کراهت داشت»، «رابطۀ عاشقانهای که بین حضـرت علی و فاطمه(س) بیان میشود، واقعیت نداشته؛ بلکه آنها نیز همانند دیگر انسانها باهم اختلافاتی داشتند»، «زهرا(س) بهخاطر ویژگیهای منحصربهفرد علی8، رضایت و علاقهای به ازدواج با ایشان نداشت». این پژوهش بهصورت توصیفی ـ تحلیلی به بررسی این شبهات پرداخته و با بررسیهای سندی و دلالی روایات به این نتیجه دستیافته که برخی از این روایات از لحاظ سندی ضعیف بوده و نیز دلالتی بر نفی عصمت حضـرت فاطمه(س) ندارند.