بررسی مسئلۀ دلالت معجزه بر صدق نبی و اعجاز ادبی قرآن با تکیه ‌بر شبهۀ بهائیان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

بهائیان به دلیل اینکه سران بهائیت بدون معجزه ادعای نبوت نموده‌اند، دلالت معجزه را با توجه به شباهت آن به سحر، در اثبات نبوت مورد خدشه قرار داده‌اند. از سوی دیگر با وجود اینکه کتاب‌های حسینعلی نوری را به‌عنوان معجزۀ او مطرح می‌کنند، اعجاز قرآن را از حیث بلاغی نیز زیر سؤال برده تا به این وسیله کتاب‌های سران خویش را که مملو از اشتباهات ادبی و محتواهای غیرمعقول هستند، توجیه نمایند. در این نوشتار با روش عقلی تحلیلی بیان گردیده که اولاً معجزه دلیل برهانی بر صداقت پیامبر است. ثانیاً اعجاز قرآن از حیث فصاحت و بلاغت با ادله متعدد به اثبات رسیده که هرگونه خدشه‌ای را در این حوزه از قرآن دفع می‌کند. ثالثاً بهائیان با هیچ روشی نمی‌توانند کتاب‌های خودشان را با قرآن مقایسه نمایند و شرایط معجزه را ندارند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Investigating the Implication of a Miracle on the Truth of the Prophet (PBUH) and the Literary Miracle of the Holy Quran with regard to the "Misgiving" of the Baha'is

چکیده [English]

Because the Baha'i leaders claimed to be prophets without a miracle, the Baha'is also distorted the meaning of the miracle in proving the prophecy because of its resemblance to magic. On the other hand, despite the fact that Hossein Ali Nouri's books are presented as his miracle. They have also rhetorically misrepresented the miracle of the holy Qur'an in order to justify the books of their leaders (which are full of literary errors and irrational content). In this article, it is stated by analytical rational method that first of all, miracle is the proof of the Prophet's sincerity. Secondly, the miracle of the Qur'an in terms of eloquence and rhetoric has been proven by various evidences that repel any defect in this field from the Qur'an. Thirdly, the Baha'is can in no way compare their books with the Qur'an and do not qualify for miracles.

کلیدواژه‌ها [English]

  • miracle
  • Baha'iism
  • Bab
  • Bahا'u'llah
  • prophethood
  1. قرآن‌کریم.

    1. ابن‌کثیر دمشقى، اسماعیل‌بن‌عمرو، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: محمدحسین شمس‌الدین، بیروت: ‏دارالکتب العلمیة، 1419ق.‏
    2. باب، علی‌محمد، بیان فارسی باب اول از واحد الثانی، نسخه مخطوط انحصاری، [بی‌جا]: [بی‌نا]، [بی‌تا].
    3. باب، علی‌محمد، منتخبات آیات از آثار نقطه اولی، ایران: مؤسسۀ ملی مطبوعات امری، 134بدیع/ [بی‌تا].
    4. جوادی‌آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، قم: اسراء، 1391.
    5. ــــــــــــــ، قرآن در قرآن، قم: اسراء، 1378.
    6. ــــــــــــــ، منزلت عقل در هندسۀ معرفت دینی، چاپ‌ششم، قم: اسراء، 1391.
    7. حلبی، ابوالصلاح تقی‌الدین، الکافی فی الفقه، اصفهان: کتابخانه عمومى امام امیرالمؤمنین(علیه السلام)، 1403ق.
    8. خویی، ابوالقاسم، البیان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسة احیاء آثار الإمام الخویی، 1413ق.
    9. ــــــــــــــ، مرزهای اعجاز، ترجمۀ جعفر سبحانی‌تبریزی، قم، مؤسسۀ امام‌صادق(علیه السلام)، 1385.
    10. داوودی، علی‌مراد، الوهیت و مظهریت، [بی‌جا]: مؤسسۀ معارف بهائی، [بی‌تا].
    11. سبحانی‌تبریزی، جعفر، المحاضرات فى الإلهیات، تلخیص: علی ربانی‌گلپایگانی، چاپ‌یازدهم، قم: مؤسسۀ امام‌صادق(علیه السلام)، 1428ق.
    12. سعیدی‌مهر، محمد، آموزش کلام اسلامی، قم: کتاب طه، 1385.
    13. سیوطى، جلال‌الدین عبدالرحمن‌بن‌ابى‏بکر، الدر المنثور فى التفسیر بالماثور، قم: کتابخانۀ ‌عمومى حضرت ‌آیت‌الله‌العظمى مرعشى‌نجفى، 1404ق.
    14. شوقی‌ربانی(افندی)، عباس، قرن بدیع، ترجمۀ نصرت‌الله مودت، چاپ‌دوم، [بی‌جا]: مؤسسۀ معارف بهائی، 149بدیع/ 1992م.
    15. طباطبایى، محمدحسین‏، المیزان فى تفسیر القرآن‏، چاپ‌پنجم، قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ مدرسین، 1417ق‏.
    16. طبرسى، فضل‌بن‌حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، تهران: دانشگاه تهران، 1377.
    17. عبدالبهاء، النور الأبهی فی مفاوضات عبدالبهاء (گفتگو بر سر نهار)، به اهتمام کلیفورد بارنی، چاپ‌دوم، مصر: [بی‌نا]، 1339ق/ 1920م.
    18. ــــــــــــــ، خطابات عبدالبهاء در سفر اروپا، مصر: [بی‌نا]، 1921م.
    19. گلپایگانی، ابوالفضل، فرائد، ایران: مؤسسۀ ملی مطبوعات امری، [بی‌تا].
    20. مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار(علیهم السلام)، چاپ‌سوم، بیروت: دارإحیاء التراث العربی، 1403ق.
    21. محقق‌لاهیجی، عبدالرزاق فیاض، سرمایۀ ایمان، چاپ‌سوم، تهران: الزهراء، 1372.
    22. مکارم‌شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الإسلامیة، 1374.
    23. نوری، میرزا حسینعلی (بهاءالله)، اقدس، [بی‌جا]: [بی‌نا]، [بی‌تا].